Day: 1 Απριλίου 2018
Έξω οι Ιούδες από την ζωή μας! Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ (ΙΩΑΝ. ιβ´ 1-18)
Ἔξω οἱ Ἰοῦδες ἀπὸ τὴν ζωήν μας!
«ΕΙΠΕ ΔΕ ΤΟΥΤΟ… ΟΤΙ ΚΛΕΠΤΗΣ ΗΝ»
«ΕΙΠΕ ΔΕ ΤΟΥΤΟ… ΟΤΙ ΚΛΕΠΤΗΣ ΗΝ»
(ΙΩΑΝ. ιβ´ 6)
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ
1. Λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν θριαμβευτικὴ εἴσοδό του στὰ Ἱεροσόλυμα ὁ Χριστὸς ἔρχεται στὴ Βηθανία. Ἐπισκέπτεται τὸν φίλο του Λάζαρο καὶ τοὺς ἄλλους φίλους του ἐκεῖ σὲ μιὰ ἀποχαιρετιστήρια ἐπίσκεψη πρὶν ἀπὸ τὸ πάθος του. Κάποιος μάλιστα κάλεσε τὸν Χριστὸ σὲ δεῖπνο.
Κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ δείπνου ἡ ἀδελφή τοῦ Λαζάρου Μαρία, κυριευμένη ἀπὸ τὴν μυστικὴ ἀγαλλίαση τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου, ἀφήνει νὰ ξεχειλίσει ἡ εὐγνωμοσύνη της γιὰ τὴν ἀνάσταση τοῦ ἀδελφοῦ της. Παίρνει, λοιπόν, ἕνα πολύτιμο μύρο καὶ ἀλείφει μ᾽ αὐτὸ τὰ πόδια τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ἡ ποσότητα καὶ ἡ ποιότητα τοῦ μύρου δείχνουν τὴν ἀγάπη καὶ ἀφοσίωση τῆς γυναίκας πρὸς τὸν Διδάσκαλο. Γι᾽ αὐτὸ ἡ πρωτοβουλία της, ποὺ ἔχει τὴν ἔννοια τῆς λατρείας καὶ τιμῆς πρὸς τὸν Μεγάλο Εὐεργέτη τοῦ ἀνθρώπου Χριστό, ἀσφαλῶς θὰ συγκίνησε, ὅπως συγκινεῖ καὶ σήμερα, σὰν ἐκδήλωση πίστεως καὶ εὐλαβείας.
2. Ὑπάρχει ὅμως καὶ κάποιος, ποὺ σκέπτεται διαφορετικά. Εἶναι ὁ σκοτεινὸς Ἰούδας, ποὺ σπεύδει νὰ κατακρίνει τὴν ἐνέργεια τῆς γυναίκας. Ἀσυγκίνητος μπροστὰ στὸ μεγαλειῶδες θέαμα τῆς εὐγνωμονούσας ἀγάπης, ψυχρὸς καὶ ἀδιάφορος γιὰ τὴν συγκινητικὴ ἐκδήλωση, ἀφήνει νὰ φανοῦν οἱ ὑλιστικές του διαθέσεις. Δὲν τολμᾶ ὅμως νὰ ἀποκαλύψει τὸν πραγματικὸ ἑαυτό του. Καλύπτει τὴν στειρότητα τῆς καρδιᾶς του μὲ τὸ πέπλο τῆς ὑποκρισίας. Φορεῖ προσωπεῖο, φαντασμαγορικὸ προσωπεῖο. Τὸ προσωπεῖο τοῦ φιλάνθρωπου καὶ τοῦ φιλόπτωχου καὶ παρουσιάζεται διαμαρτυρόμενος (δῆθεν) χάρη τῶν πτωχῶν. «Διατὶ τοῦτο τὸ μῦρον οὐκ ἐπράθη τριακοσίων δηναρίων καὶ ἐδόθη πτωχοῖς;» Τὸ ἐπιχείρημά του φαινομενικὰ εἶναι ὀρθὸ καὶ δίκαιο. Καὶ ἐντυπωσιάζει. Καταδικάζει μίαν ἄδικη σπατάλη -ἂν ὅμως εἶναι ποτὲ δυνατὸ νὰ θεωρηθεῖ σπατάλη ὅ,τι καθ᾽ οἱονδήποτε τρόπο προσφέρεται στὸν Θεό! Τὰ λόγια τοῦ Ἰούδα, ἀκουόμενα σὲ κάθε ἐποχή, ἔχουν τὴν δύναμη νὰ κλονίσουν τὸν θαυμασμὸ γιὰ τὴν πράξη τῆς Μαρίας. Διατὶ κατορθώνει πρὸς στιγμὴ ὁ Ἰούδας, νὰ παρουσιάζει τὴν ἀγάπη τῆς Μαρίας σὰν ἀδικία, καὶ τὴν ἀρετή της σὰν κακία. Τὸν ξεσκεπάζει ὅμως ὁ ἱ. Εὐαγγελιστής: «Εἶπε δὲ τοῦτο οὐχ ὅτι περὶ τῶν πτωχῶν ἔμελεν αὐτῷ, ἀλλ᾽ ὅτι κλέπτης ἦν καὶ τὸ γλωσσόκομον εἶχε καὶ τὰ βαλλόμενα ἐβάσταζε». Εἶναι σαφὴς ἡ ἀπουσία κάθε δυνατότητας σχέσεως ψυχικῆς μεταξὺ Μαρίας καὶ Ἰούδα. Αὐτὸς προφασίζεται τὸν φιλόπτωχο («προσχήματι δῆθεν εὐλαβείας» λέγει ὁ Χρυσόστομος), ἐνῷ κατ᾽ οὐσίαν δὲν σκέπτεται καὶ δὲν ἀγαπᾶ τίποτε ἄλλο παρὰ τὸν ἑαυτό του. Ἡ Μαρία ὅμως ἀποκάλυψε τὸν πλοῦτο τῆς ψυχῆς της, ποὺ εἶναι πρόθυμη, χάρη τοῦ Χριστοῦ, νὰ κάμει κάθε θυσία. Ἡ ἰδιοτέλεια δὲ καὶ ἡ ἀγάπη ἀπέχουν ὅσο ἡ ἡμέρα ἀπὸ τὴν νύκτα.
3. Μέσα στὴ ζωή τῆς Ἐκκλησίας ὁ τύπος τῆς Μαρίας ἐκφράζει τὴν τάξη ὅσων εἰλικρινὰ πιστεύουν στὸν Χριστό, ὅσων εἶναι ἀφοσιωμένοι σ’ αὐτὸν μὲ ὁλόκληρη τὴ ζωή τους, δοσμένοι σ᾽ Ἐκεῖνον καὶ ζοῦν μονάχα γιὰ χάρη Ἐκείνου. Εἶναι τὰ «γνήσια μέλη» τῆς Ἐκκλησίας. Ὅσοι δέχθηκαν μὲ ὅλη τους τὴν ὕπαρξη τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου καὶ προσπαθοῦν νὰ ρυθμίσουν σύμφωνα μ᾽ αὐτὸ τὴ ζωή τους. Ὅσοι δέχονται τὸν Χριστὸ ὡς τὸν μοναδικὸ βασιλέα καὶ Κύριο τῆς ζωῆς τους.
Παράλληλα ὅμως μὲ αὐτοὺς τοὺς χριστιανοὺς ὑπάρχουν πάντα καὶ οἱ Ἰοῦδες. Χριστιανοὶ κατ’ ὄνομα, ποὺ δὲν εἶναι ἀπαραίτητο νὰ ἀναζητῶνται μόνο στὴν τάξη τῶν λαϊκῶν! Μὲ στενότερο δεσμὸ μὲ τὸν κόσμο καὶ ὄχι μὲ τὸν Χριστό. Καλυπτόμενοι μὲ διάφορα προσωπεῖα καὶ αὐτοῦ ἀκόμη τοῦ μαθητῆ καὶ συνεργάτη τοῦ Χριστοῦ, σὰν τὸν Ἰούδα. Κόπτονται δῆθεν γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ τὸ Εὐαγγέλιό του, ἐνῷ στὴν οὐσία εἶναι τελείως ξένοι πρὸς αὐτὸ καὶ τὸ μισοῦν. Περιφρονητὲς τῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ, δὲν γνωρίζουν τὴν ἀναγεννητικὴ δύναμή τους, διότι, πωρωμένοι καὶ ἀνάλγητοι, δὲν ἔνοιωσαν ποτὲ τὴν ἀνάγκη νὰ μετανοήσουν. Δὲν διστάζουν, μάλιστα, νὰ εἶναι ὑλιστές, φροϋδιστὲς καὶ μέλη σκοτεινῶν Ἑταιρειῶν καὶ νὰ παρουσιάζονται σὰν θερμοὶ χριστιανοὶ στὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων. Ὅλων αὐτῶν ὁ πτωχὸς καὶ ἀγωνιστὴς Χριστὸς δὲν ἀγγίζει καμμιὰ χορδὴ τῆς καρδιᾶς των. Γιατί τὸ μόνο, ποὺ δὲν ἔχει δοθεῖ ἀπ᾽ αὐτοὺς ποτὲ στὸν Χριστό, εἶναι ἀκριβῶς ἡ καρδιά τους. Γι᾽ αὐτὸ καὶ δὲν θὰ διστάσουν μὲ τὴν πρώτη εὐκαιρία νὰ προδώσουν τὸν Χριστό. Γιατί δὲν πίστευσαν ποτὲ σ´ Ἐκεῖνον, παρὰ στὸν ἑαυτό τους καὶ θεοποιοῦν τὶς ἀδυναμίες καὶ τὰ πάθη τους. Πιστεύουν στὸν Χριστό, τόσο μόνο, ὅσο «χρειάζεται», γιὰ νὰ κατορθώνουν μὲ τὴν καπηλεία τοῦ ὀνόματός Του νὰ ἔχουν ὠφέλη καὶ κατὰ κόσμον ἐπιτυχίες, σταδιοδρομίες ζηλευτὲς καὶ πλούτη.
4. Νὰ ὅμως ποὺ ἐπιμένουν αὐτοὶ ἀκριβῶς οἱ «κατ᾽ ὄνομα χριστιανοὶ» νὰ θέλουν, ὅπως ὁ Ἰούδας, νὰ ρυθμίσουν τὴν ζωή καὶ τὴν πορεία τῆς Ἐκκλησίας, ὅσων δηλαδὴ γνήσια πιστεύουν στὸν Χριστό. Εἶναι οἱ ἐκσυγχρονιστὲς καὶ οἰκουμενιστές, ποὺ τίποτε δὲν βρίσκουν στὴ ζωή τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ ὀρθό. Θέλουν τὴν Ἐκκλησία κομμένη καὶ ραμμένη στὰ μέτρα τους. Νὰ πορεύεται ὄχι κατὰ τὸ αἰώνιο θέλημα τοῦ θείου της Ἱδρυτοῦ, ἀλλὰ κατὰ τὶς δικὲς των ἐπιθυμίες καὶ ὀρέξεις. Καταγγέλλουν τὴν εὐσέβεια σὰν ὑπερβολή, τὴν ἐμμονὴ στὴν πίστη καὶ παράδοση τῶν Πατέρων ὡς «εὐσεβισμό», κατηγοροῦν τὴν ἐγκράτεια καὶ εὐλάβεια σὰν καλογηρισμὸ καὶ πολεμοῦν τὴν ἀγωνιστικότητα καὶ τὸ γενναῖο φρόνημα σὰν «ταλιμπανισμὸ» καὶ ἀκρότητα. Ἰοῦδες καὶ αὐτοί, λαθρεπιβάτες τοῦ σκάφους τῆς Ἐκκλησίας, θέλουν νὰ ὑποκλέψουν τὴν γνησιότητα τῶν κανονικῶν ἐπιβατῶν της. Ὁπότε γεννᾶται τὸ ἐρώτημα. Θὰ ἀνεχθεῖ ὁ πιστὸς λαὸς τοῦ Θεοῦ νὰ ρυθμίζουν Ἰοῦδες τὴν ζωή του;
Τὴν ἀπάντηση δίνει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μας μὲ ὅσα λέγει στὸν Ἰούδα. «»Ἄφες αὐτὴν» τοῦ ἀπαντᾶ. «Ἄφησέ την ἥσυχη καὶ νὰ μὴ τὴν ἐλέγχεις. Μὴ τὴν ἐμποδίζεις νὰ ἐκδηλώσει τὴν εὐλάβειά της. Τὴν ἀγάπη της πρὸς τὸν Θεό της. Μὴ τὴν πειράζεις. «Ἄφες αὐτήν»…
5. Ἰοῦδες ὅλων τῶν αἰώνων, σᾶς μιλεῖ ὁ Χριστός. Καὶ σᾶς λέγει: Ἀφῆστε ἥσυχους τοὺς πιστούς μου, τὸ ποίμνιό μου. Ζῆστε μέσα στὴν ὑποκρισία, στὰ συμφέροντα καὶ στοὺς ἐγωισμούς σας. Συνεχίστε, ἐφ᾽ ὅσον θέλετε, τὴν ζωή σας, «πλανῶντες καὶ πλανώμενοι» μέσα στὴν ματαιότητα. Κάτω τὰ χέρια σας ὅμως ἀπὸ τοὺς πιστούς μου. Ἀπὸ ὅσους λίγους μοῦ ἀπέμειναν στοὺς ἀποκαλυπτικοὺς αὐτοὺς καιρούς, ὅλοι ἐσεῖς ποὺ τοὺς ἐκμεταλλεύεσθε. Ποὺ ἐκμεταλλεύεσθε τὸ ὄνομά μου, γιὰ νὰ ἀναδειχθεῖτε καὶ νὰ πλουτήσετε. Ποὺ διαστρέφετε τὸ εὐαγγέλιό μου, γιὰ νὰ ὑποδουλώνετε καὶ νὰ ἀδικεῖτε. Μακριὰ οἱ Ἰοῦδες ἀπὸ τὴν ἐκκλησία μου, ἔστω καὶ ἂν προφασίζεσθε ὅτι διδάσκετε τὸν θεῖο λόγο. Ἔστω καὶ ἂν φέρετε τὸ σχῆμα τοῦ κληρικοῦ, ἐνῷ δὲν παύετε νὰ πορεύεσθε κατὰ τὶς ἐπιθυμίες τῶν καρδιῶν σας, διδάσκοντας ἔτσι τοὺς ἀνθρώπους. Ἀφῆστε ἥσυχη τὴν Μαρία. Κάθε ψυχὴ ποὺ μὲ δέχεται, ὅπως πράγματι εἶμαι, ὡς Θεὸ δηλαδὴ ἀληθινό, Σωτήρα καὶ Κύριο. Γιατί μόνο σ᾽ αὐτὲς τὶς ψυχὲς ἀνήκω καὶ μόνο αὐτὲς οἱ ψυχὲς ἀποτελοῦν καὶ ἐκφράζουν γνήσια καὶ αὐθεντικὰ τὴν Ἐκκλησία μου… Εἶναι γεγονὸς ὅτι πάνω ἀπὸ τὴν ἀθεΐα, τὸν ὑλισμό, τὶς αἱρέσεις καὶ κάθε κεκηρυγμένο ἐχθρό τοῦ Χριστιανισμοῦ, δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερος ἀντίπαλος τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ ἐκείνους ποὺ προδίδουν τὸν Χριστὸ στοὺς ἐχθρούς Του. Ἀπὸ τοὺς Ἰοῦδες τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι πολὺ βαρὺς ὁ λόγος ἐκεῖνος τοῦ Χριστοῦ μας στὴν πολιτικὴ ἐξουσία: «Ὁ παραδιδοὺς μὲ σοι μείζονα ἁμαρτίαν ἔχει» (Ἰωάν. ιθ´11).
ΕΞΩ ΟΙ ΙΟΥΔΕΣ… Ναί, ἀλλὰ μὴ ξεχνᾶμε, ἀδελφοί μου! Τίποτε δὲν κάνει ὁ Θεὸς χωρὶς τὴν θέληση τὴ δική μας καὶ -τὸ σπουδαιότερο- χωρὶς τὰ χέρια τὰ δικά μας…
6. Κάπου εἶναι στημένος ἕνας παράξενος Σταυρός. Γιὰ ἐσταυρωμένο ἔχει ἕνα σῶμα χωρὶς χέρια. Καὶ στὴν βάση του εἶναι κρεμασμένη μιὰ ἐπιγραφὴ μὲ τὰ λόγια: Δὲν ἔχω ἄλλα χέρια ἀπὸ τὰ δικά σας… Πράγματι ὁ Θεὸς δὲν ἔχει χέρια ἄλλα ἀπὸ τὰ δικά μας. Ἐνεργεῖ μέσα στὴν ἱστορία -θέλει καὶ ἐνεργεῖ- μὲ τὰ δικά μας χέρια. Μὲ τὰ χέρια ἐκεῖνα, ποὺ εὐλογοῦν τὸν εὐχαριστιακὸ ἄρτο καὶ οἶνο, γιὰ νὰ μεταβληθεῖ σὲ ἄχραντο δεσποτικὸ Σῶμα καὶ Αἷμα. Δρᾶ ὁ Θεὸς μὲ τὰ δικά μας χέρια. Ὅπως καὶ βλέπει μὲ τὰ δικά μας μάτια, καὶ ἀκούει μὲ τὰ δικά μας αὐτιά. Τρέχει μὲ τὰ δικά μας πόδια. Μιλεῖ μὲ τὸ στόμα μας, ἀγαπᾶ μὲ τὴν καρδιά μας, ἀγωνίζεται μὲ τὴν ψυχή μας! Ἂν διαιωνίζεται τὸ δρᾶμα τῆς κοινωνίας, δὲν ὀφείλεται σὲ ἀδια- φορία τοῦ Θεοῦ. Εἶναι γιατί τὰ μέλη μας καὶ ὅλη ἡ ὕπαρξή μας δὲν ἔγιναν ἀκόμη «μέλη Χριστοῦ» καὶ «καινὴ κτίσις». Εἶναι γιατί δὲν γίναμε ἀκόμη τὰ χέρια, τὰ πόδια, τὰ μάτια, τὰ αὐτιά, τὸ στόμα, ἡ καρδιά, ἡ ψυχὴ τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι γιατί δὲν χριστοποιηθήκαμε ἀκόμη. Καὶ χωρὶς χριστοποιημένους χριστιανοὺς οἱ Ἰοῦδες δὲν ἀπομακρύνονται, ἡ Ἐκκλησία δὲν νικᾶ, οὔτε μεταμορφώνεται ἡ κοινωνία!
Ορθόδοξος Τύπος
ΑΦ2064
3 Απριλίου 2015
ΑΦ2064
3 Απριλίου 2015
Σημερινή πνευματική κατάστασις στην Ελλάδα
(Πρωτοπρ. Ιωάννου Σ. Ρωμανίδου (†) Καθηγητού Πανεπιστημίου
»Τώρα συμβαίνει να βρισκώμαστε σε μία καμπή στην ιστορία της Εκκλησίας, που ο ίδιος ο κομπογιαννίτης γιατρός (δηλαδή ο μη δυνάμενος να θεραπεύση ή να καθοδηγήση σωστά πνευματικός πατήρ) δεν έχει επίγνωσι ότι είναι κομπογιαννίτης. Ο κομπογιαννίτης όμως είναι σε θέση να αναγνωρίση έναν πραγματικό γιατρό, όταν συναντηθή με αυτόν ή όχι; Η απάντησις είναι, ότι, αν έχη πορρωμένη συνείδησι, δεν θα τον αναγνωρίση. Αυτό συνέβη με τον Ιούδα, ο οποίος εγνώρισε μεν τον Χριστόν, αλλά όχι όπως οι άλλοι Απόστολοι. Ο Ιούδας δεν κατάλαβε ποιος ήταν ο Χριστός. Γιατί; Διότι πνευματικά δεν ήταν εν τάξει. Δηλαδή ο Ιούδας απεδείχθη κομπογιαννίτης και ούτε τον εαυτό του μπόρεσε να σώση.
Σήμερα δίνει η Ορθόδοξη Θεολογία την δυνατότητα σε κάποιον να ανιχνεύση τον πραγματικό γιατρό και να τον διακρίνη από έναν κομπογιαννίτη; Δηλαδή μπορούμε σήμερα να ανιχνεύσωμε τον αληθινό πνευματικό πατέρα, εκείνον που είναι σε θέσι να θεραπεύη, ανάμεσα σε πολλούς άλλους; Ή αλλιώς μπορούμε σήμερα να ανιχνεύσωμε τον άγιο μέσα στο πλήθος; Δύσκολο φαίνεται. Δηλαδή οι Χριστιανοί σήμερα έχουν φθάσει στο σημείο δύσκολα να ξεχωρίζουν τους πνευματικούς γιατρούς από τους κομπογιαννίτες. Και φθάσαμε σ’ αυτήν την κατάστασι, διότι αντικαταστήσαμε την Πατερική Θεολογία με Δυτικού τύπου Θεολογία, με Θεολογία των δογμάτων, με Θεολογία του βιβλίου δηλαδή και όχι εμπειρική, η οποία δεν οδηγεί στην κάθαρσι της ψυχής από τα πάθη. Καταδιώξαμε την Ησυχαστική παράδοσι και την αντικαταστήσαμε με τα δόγματα ή με την ηθική (ευσεβισμό). Και αυτό συνέβη από τους χρόνους μετά την Ελληνική Επανάστασι του 1821, με πρωταίτιο τον Αδαμάντιο Κοραή.»
ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ / ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ Σ. ΙΩΑΝΝΗΣ σελ 46.
Ο Θεός τον κάθε άνθρωπο τον έχει κάνει και ένα εκκλησάκι καὶ μπορεί να το φέρνη παντού μαζί του.
Μερικοί λένε: «Σ᾿ αυτόν τον Ναό τον μικρό, τον κατανυκτικό, ζω την Θεία Λειτουργία· στον μεγάλο Ναό δεν την ζω. Αν είναι κανένα εξωκλήσι σοβατισμένο άσπρο, δεν νιώθω τίποτε· αν όμως είναι αγιογραφημένο, έχη καλό τέμπλο κ.λπ., εκεί ζω την Θεία Λειτουργία!».
Αυτά είναι για έναν άνθρωπο που δεν έχει όρεξη να φάη και του βάζεις λίγο αλάτι, λίγο πιπέρι, για να του έρθη η όρεξη.
– Δηλαδή, Γέροντα, αυτὰ δεν παίζουν κάποιο ρόλο; Δεν βοηθούν;
– Ναί, δεν λέω, βοηθούν και αυτά, αλλά να μη σκαλώνη κανείς σʹ αυτά.
Διαφορετικά, με μαγικό τρόπο θα ζητά ο άνθρωπος να ζήση τον Χριστό. Θα ζητά κελλί σκοτεινό, κανδήλι με χαμηλό φως, κατανυκτικό Ναό. Χωρὶς αυτά δεν θα μπορει να προσευχηθεί.Ή στο τραίνο βρίσκεται ή στην σπηλιὰ ή στον δρόμο, να είναι το ίδιο γιʹ αυτόν.
Ο Θεός τον κάθε άνθρωπο τον έχει κάνει και ένα εκκλησάκι καὶ μπορεί να το φέρνη παντού μαζί του.
Αυτά είναι για έναν άνθρωπο που δεν έχει όρεξη να φάη και του βάζεις λίγο αλάτι, λίγο πιπέρι, για να του έρθη η όρεξη.
– Δηλαδή, Γέροντα, αυτὰ δεν παίζουν κάποιο ρόλο; Δεν βοηθούν;
– Ναί, δεν λέω, βοηθούν και αυτά, αλλά να μη σκαλώνη κανείς σʹ αυτά.
Διαφορετικά, με μαγικό τρόπο θα ζητά ο άνθρωπος να ζήση τον Χριστό. Θα ζητά κελλί σκοτεινό, κανδήλι με χαμηλό φως, κατανυκτικό Ναό. Χωρὶς αυτά δεν θα μπορει να προσευχηθεί.Ή στο τραίνο βρίσκεται ή στην σπηλιὰ ή στον δρόμο, να είναι το ίδιο γιʹ αυτόν.
Ο Θεός τον κάθε άνθρωπο τον έχει κάνει και ένα εκκλησάκι καὶ μπορεί να το φέρνη παντού μαζί του.
http://www.orthodoxia.online/
«Εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, ματαία ἡ πίστις ὑμῶν»
Γράφει ο ΕΝΟΡΙΤΗΣ
Στὰ διδασκόμενα στὰ σχολεῖα «νέα θρησκευτικά», τὰ ὁποῖα πρόσφατα ἡ ὁλομέλεια τοῦ ΣτΕ ἀκύρωσε ὡς ἀντισυνταγματικὰ, καὶ συγκεκριμένα στὴ Γ΄ τάξη τοῦ Δημοτικοῦ, ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς παρουσιάζεται ὡς ξένος, ὡς προσδοκώμενος Μεσσίας, ὡς δάσκαλος ποὺ ὅλοι θαυμάζουν, ὡς ἀγαπημένος φίλος, ὄχι ὅμως ὡς Σωτήρας τοῦ κόσμου.
Παρὰ ταῦτα: Ὁ Χριστὸς ἤδη ἦλθε, ἐσταυρώθη ἐπί Ποντίου Πιλάτου καὶ ἀληθῶς ἀνέστη! Ἀπὸ τότε, μὲ τὸ Σταυρὸ καὶ τὴν Ἀνάστασή Του, ἔχουμε ὅλοι δυνατότητα σωτηρίας!
Τὴν ἱερὴ καὶ πανευφρόσυνη νύχτα τῆς Ἀναστάσεως, τότε πού οἱ καμπάνες θὰ ἠχήσουν πανηγυρικὰ καὶ χαρμόσυνα, τότε πού οἱ πιστοὶ συναγμένοι γύρω ἀπὸ τοὺς λαμπροφορεμένους ἱερεῖς θὰ ψάλλουμε χαρούμενα τὸ νικητήριο παιάνα «Χριστὸς ἀνέστη», τότε οἱ κακοδοξίες τῆς Νέας Ἐποχῆς ποὺ σερβίρουν τὰ «θρησκευτικὰ» αὐτὰ ὡς πνευματικὸ δηλητήριο στὶς ἀθῶες ψυχὲς τῶν παιδιῶν θὰ ὑποστοῦν τὴ διάψευση καὶ συντριβή τους.
«Χριστὸς ἀνέστη», θὰ ψάλλουμε ὅλοι μας τὴν ἁγία καὶ φωταυγὴ νύχτα τῆς Ἀναστάσεως καὶ θὰ αἰσθανθοῦμε τὰ κύματα τῆς χαρᾶς ἀπὸ τὴ νίκη πού πήγασε ἀπὸ τὸ μοναδικό, τὸ κοσμοϊστορικὸ καὶ σωτήριο γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Θα αἰσθανθοῦμε τὴν ἴδια ἐκείνη χαρὰ πού πρωτογεύτηκαν οἱ Μυροφόρες, καθὼς ὁ ἄγγελος τὶς πληροφοροῦσε ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν βρισκόταν νεκρὸς ἐντός του μνημείου. Τή χαρὰ πού πρωτοαισθάνθηκαν οἱ μαθητὲς τοῦ Κυρίου, καθὼς ἦσαν κλεισμένοι στὸ ὑπερῶο βουβοὶ καὶ φοβισμένοι, μὲ νεκρὲς τὶς ἐλπίδες τους. Ἡ ἐλπίδα τους ἀναστήθηκε ἀπὸ τὴ θέα τοῦ Ἀναστημένου Σωτήρα. Τότε ἡ χαρὰ πῆρε τὴ θέση τῆς θλίψεως καὶ ἀναπτέρωσε τὸ φρόνημά τους. «Ἐχάρησαν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον». Συνέχεια ανάγνωσης
«Να κρατήσετε τις παλιές ταυτότητες και να ξεσηκωθείτε, αν θελήσουν να σας δώσουν τέτοια ταυτότητα»
Ήταν κι άλλοι προσκυνητές, περί τα δέκα άτομα όλοι μαζί, και καθίσαμε στα κούτσουρα.
Τότε, ο Γέροντας πήγε μέσα στο Κελλί του και μας έφερε την ταυτότητα ενός Ελληνοαμερικανού. Στο πάνω μέρος είχε τον γραμμωτό κώδικα και από κάτω την φωτογραφία. Μας την έδειξε και μας είπε:
«Να κρατήσετε τις παλιές ταυτότητες και να ξεσηκωθείτε, αν θελήσουν να σας δώσουν τέτοια ταυτότητα. «Ταυτότητα» θα πει ότι ταυτίζεσαι. Αντιπροσωπεύει, δηλαδή, αυτό που είσαι».
Κουρτέσης Χρήστος, συνταξιούχος ΔΕΗ, Κοζάνη
Μαρτυρίες Προσκυνητών, Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, τόμος Β’, σελ 216
https://topothoumeno.blogspot.gr/2018/03/blog-post_598.html#more
Μια συγκλονιστική προφητεία του Αγίου Παϊσίου
Απόσπασμα από την ομιλία που έδωσε ο Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος, μέσα από την οποία σκιαγράφησε την προσωπικότητα του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου, έτσι όπως τον γνώρισε ο ίδιος.
Η ομιλία πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα της Ενορίας Αποστόλου Βαρνάβα & Μακαρίου Δασούπολης σε εκδήλωση που διοργανώθηκε από την Ενορία Αποστόλου Ανδρέα Συνοικισμού ΣΤΡΟΒΟΛΟΣ 3 Λευκωσίας Κύπρου [2015].
«Σε παίρνω, γιατί μου το είπε ο Γέροντας Εφραίμ το βράδυ στον ύπνο μου…»
Χθες, 20 Μαρτιου 2018, με πήρε από Ελλάδα ένας άγνωστος νεαρός, νιόπαντρος, μου λέει:
«Είμαι Αθήνα για δουλειές, μένω Κρήτη, και το βράδυ που ξάπλωσα να κοιμηθώ έβαλα στο YouTube να ακούσω μια ομιλία του Γέροντα κι αποκοιμήθηκα.
Τον βλέπω στον ύπνο και μου λέει:
«Το παιδί να προσέξεις…»
Ξύπνησα με δέος κ προβληματισμό για ποιο παιδί.
Σκέφτηκα ότι η γυναίκα μου είναι έγκυος και μου το έκρυψε και ίσως θέλει να κάνει έκτρωση και με ειδοποίησε ο Γέροντας…
Πρωΐ πρωί της τηλεφωνώ και την ρώτησα αν είναι έγκυος.
Το παραδέχθηκε και ζητούσε συγγνώμη που το έκρυψε γιατί είχε σκοπό, μόλις έφευγα από Κρήτη, να το έκανε έκτρωση για να μη μεγαλώνει παιδί τόσο νέα… Της είπα, σε παίρνω γιατί μου το είπε ο Γ. Εφραίμ το βράδυ στον ύπνο μου.
Ναι λέει, σήμερα στις 7 είχα ραντεβού με τον γιατρό.
«Τώρα δεν πρόκειται να το κάνω…»
Πήρε ο καϋμένος κι έκλαιγε με ευχαριστίες προς τον Θεό που έστειλε τον Γέροντα και γλύτωσε το μωρό τους…»
Π.Ιωσήφ
(Εκκωφαντική Σιωπή)
παράκληση
Περπάτησα πάρα πολύ
και τα φτερά μου τα `χω χάσει.
Μα εσύ που δεν πατάς στη γη
καν’ την ψυχή μου να πετάξει…
Μ’ ένα αερόστατο να πάμε στο φεγγάρι,
ένα αεράκι να μας πάρει…
Φωτιά κι αέρας να κάνουμε δική μας
τη μικρή ζωή μας…
Είναι η καρδιά μου μια αυλή
σ’ ένα κελί που όλο μικραίνει.
Μα εσύ που έχεις το κλειδί
έλα και πες μου το «γιατί»…
Σε κάποια θάλασσα που ο ήλιος τη ζεσταίνει,
το όνειρό μου ξαποσταίνει…
Νερό κι αρμύρα να κάνουμε δική μας
τη μικρή ζωή μας…
Έχω ένα κόμπο στο λαιμό
και μια θηλιά που όλο στενεύει.
Έλα και κάνε μουσική
την τρέλα που με διαφεντεύει…
Κι αν είναι οι νότες και οι λέξεις αφελείς,
τραγούδησέ τες να χαρείς…
Μ’ ένα τραγούδι να κάνουμε δική μας
τη μικρή ζωή μας…